ша́пачнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Майстар, які шые шапкі.

|| ж. ша́пачніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ша́пачнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ша́пачнік ша́пачнікі
Р. ша́пачніка ша́пачнікаў
Д. ша́пачніку ша́пачнікам
В. ша́пачніка ша́пачнікаў
Т. ша́пачнікам ша́пачнікамі
М. ша́пачніку ша́пачніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ша́пачнік м. ша́почник; карту́зник; фура́жечник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ша́пачнік, ‑а, м.

Майстар, які шые шапкі. Па гарбарнях ды слясарнях, сярод краўцоў, шапачнікаў ды шчотачнікаў пайшлі гутаркі наконт урачыстага святкавання 1 Мая. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карту́зник ша́пачнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ша́почник ша́пачнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ша́пачніца, ‑ы, ж.

Жан. да шапачнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

czapnik

м. шапачнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)