шапаткі́
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
шапаткі́ |
шапатка́я |
шапатко́е |
шапаткі́я |
| Р. |
шапатко́га |
шапатко́й
шапатко́е |
шапатко́га |
шапаткі́х |
| Д. |
шапатко́му |
шапатко́й |
шапатко́му |
шапаткі́м |
| В. |
шапаткі́ (неадуш.)
шапатко́га (адуш.) |
шапатку́ю |
шапатко́е |
шапаткі́я (неадуш.)
шапаткі́х (адуш.) |
| Т. |
шапаткі́м |
шапатко́й
шапатко́ю |
шапаткі́м |
шапаткі́мі |
| М. |
шапаткі́м |
шапатко́й |
шапаткі́м |
шапаткі́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
шапаткі́ разг. шелестя́щий, шурша́щий; шепотли́вый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шапаткі́, ‑ая, ‑ое.
Разм. Які шапаціць, шамаціць. Бывайце, грушы шапаткія, вербы ціхія, маладыя, вольныя вечары! Мележ. Нерухома стаяў густы амярцвелы лес, шчыльна прытуліўшы верхавіны да верхавін, пераплёўшы галіны, акрыўшыся белымі шатамі крохкай, шапаткой шэрані. Колас. У густым хвойніку гарнуліся адна да аднае дзве шапаткія рабіны. Б. Стральцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шапатлі́вы разг., см. шапаткі́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шапатлі́вы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Тое, што і шапаткі. Гірня ўзлез на разгалістую асіну, густа ўкрытую шапатлівым лісцем. Кулакоўскі. Вокны плакалі, дождж сек па шыбах з мяккім шапатлівым шумам, хмары чарнелі. Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шапо́ткі, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і шапаткі. Рыбак таксама ўслухаўся ў сцішаны шапоткі расказ, падобны да шамацення саламянай страхі на ветры. Быкаў. Снаваўся голас з песень у жытах, Са звону пчол, з шапоткай плыні траў, З журбы асенняй, што ранне птах. Зуёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)