ша́льнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ша́льнік
Р. ша́льніку
Д. ша́льніку
В. ша́льнік
Т. ша́льнікам
М. ша́льніку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ша́льнік, -ку м., бот. часту́ха ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ша́льнік, ‑у, м.

Шматгадовая травяністая ядавітая расліна сямейства шальнікавых з авальным лісцем і дробнымі белавата-ружовымі кветкамі, сабранымі ў суквецці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шальнік

т. 17, с. 364

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

часту́ха ж., бот. ша́льнік, -ку м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ша́льнікавыя, ‑ых.

Сямейства травяністых шматгадовых балотных раслін, да якога адносіцца шальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

*Тава́рач, това́рач ’расліна шальнік, Alisma’ (ельск., Жыв. сл.). Няясна, магчыма, да наступнага слова (гл.) з семантыкай ’неядомы, шкодны’, таму што ён атрутны, параўн. укр. жабник ’шальнік’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

żabieniec

м. бат. шальнік (Alisma L.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

гелафі́ты

(ад гр. helos = балота + -фіты)

балотныя расліны (напр. асокі, шальнік трыпутнікавы і інш.); гл. гіграфіты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)