шакала́д, -у, М -дзе, м.

1. Кандытарскі выраб, які атрымліваюць шляхам перапрацоўкі зерня какавы з цукрам.

Плітка шакаладу.

2. Салодкі напітак на малацэ з парашку гэтага вырабу.

Выпіць кубак шакаладу.

|| прым. шакала́дны, -ая, -ае.

Ш. колер (карычневы). Шакаладнае дрэва (вечназялёнае паўднёвае дрэва, з насення якога атрымліваюць какаву).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шакала́д, -ду м. шокола́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

шакала́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Кандытарскі выраб, які атрымліваецца шляхам перапрацоўкі зерня какавы з цукрам і дабаўленнем розных смакавых і араматычных прыпраў. Плітка шакаладу. □ Раіса аддае.. [жанчыне] свой шакалад і ўгаворвае, што гэта вельмі карысна — падмацавацца ў такі момант шакаладам. Шамякін. // Напітак на малацэ з парашку гэтага вырабу. Пакалыхваючыся ў вагоне яшчэ дзесьці за Варшавай, фон Крубер у гэты час піў цёплы шакалад, праглядаючы свежую берлінскую газету. Шахавец.

[Ісп. chocolade.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шакала́д м кул Schokoláde f -, -n; Táfel f -, -n;

плі́тка шакала́ду éine Táfel Schokoláde

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

э́кстра, нескл. прым.

Самы лепшы, найвышэйшы (пра якасць, гатунак тавару).

Шакалад э.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шокола́д шакала́д, -ду м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

шакала́днік, ‑а, м.

Той, хто вырабляе шакалад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

люкс², прым., нязм.

1. Багаты, раскошны па абсталяванні, абслугоўванні.

Каюта-л.

Атэлье-л.

2. Вышэйшага класа, разраду, гатунку.

Шакалад-л.

|| прым. лю́ксавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Ráspelschokolade

f - дро́бна разме́льчаны шакала́д

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

плі́тачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пліты (у 1 знач.). // Зроблены з пліт. Плітачная падлога. // Прыгатаваны ў форме плітак. Плітачны чай. Плітачны шакалад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)