шавіёт, -у, М -ёце, м.

Мяккая, крыху варсістая шарсцяная тканіна для верхняй вопраткі.

|| прым. шавіётавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шавіё́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. шавіё́т
Р. шавіё́ту
Д. шавіё́ту
В. шавіё́т
Т. шавіё́там
М. шавіё́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шавіёт, -ту м., текст. шевио́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шавіёт, ‑у, М ‑віёце, м.

Лёгкая, мяккая, крыху варсістая шарсцяная ці паўшарсцяная тканіна, якая ідзе на шыццё верхняй вопраткі. Касцюм з шавіёту.

[Англ. cheviot.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шавіёт

(англ. cheviot, ад Cheviot = назва нагор’я ў Англіі)

лёгкая, мяккая, крыху варсістая шарсцяная ці паўшарсцяная тканіна, з якой шыюць верхнюю вопратку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шевио́т текст. шавіёт, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

szewiot, ~u

м. тэкст. шавіёт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

згрубе́лы, ‑ая, ‑ае.

Які згрубеў, зрабіўся грубым. — Дзень добры ў хату! — бадзёра кінуў .. [Мікола] групе мужчын, якія, навісшы над прылаўкам, смакталі цыгаркі і церлі згрубелымі пальцамі прывезены сёння Нічыпарам шавіёт. Б. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)