ша́бельны гл. шабля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ша́бельны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ша́бельны ша́бельная ша́бельнае ша́бельныя
Р. ша́бельнага ша́бельнай
ша́бельнае		 ша́бельнага ша́бельных
Д. ша́бельнаму ша́бельнай ша́бельнаму ша́бельным
В. ша́бельны (неадуш.)
ша́бельнага (адуш.)		 ша́бельную ша́бельнае ша́бельныя (неадуш.)
ша́бельных (адуш.)
Т. ша́бельным ша́бельнай
ша́бельнаю		 ша́бельным ша́бельнымі
М. ша́бельным ша́бельнай ша́бельным ша́бельных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ша́бельны са́бельный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ша́бельны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шаблі. Шабельныя ножны. □ І дзеля яго [будаўніка] тут сабраліся тыя, Што некалі ў гэткім узросце, як ён, Ляцелі з Будзённым на схілы крутыя, На пікі густыя, пад шабельны звон. Гілевіч. // Узброены шабляй (шаблямі). Нехта знаёмы, знаёмы здалёк ідзе: Ці дожджыку кропля над заваддзю сіняй, Ці звонкае вяселле на высокім покуце... Ці шабельная ў мыльнай пене конніца. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ша́бля, -і, мн. -і, -бель і -яў, ж.

Халодная зброя з доўгім выгнутым клінком.

Сячы шаблямі ворага.

Атрад у сто шабель (г.зн. складаецца са ста кавалерыстаў).

|| памянш. ша́белька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.

|| прым. ша́бельны, -ая, -ае.

Шабельныя ножны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

са́бельный ша́бельны;

са́бельный уда́р ша́бельны ўдар.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)