чэчэ́нка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
чэчэ́нка |
чэчэ́нкі |
| Р. |
чэчэ́нкі |
чэчэ́нак |
| Д. |
чэчэ́нцы |
чэчэ́нкам |
| В. |
чэчэ́нку |
чэчэ́нак |
| Т. |
чэчэ́нкай
чэчэ́нкаю |
чэчэ́нкамі |
| М. |
чэчэ́нцы |
чэчэ́нках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чэчэ́нцы, ‑аў; адз. чэчэнец, ‑нца, м.; чэчэнка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. чэчэнкі, ‑нак; ж.
Народ, які з інгушамі складае асноўнае насельніцтва Чэчэна-Інгушскай АССР.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)