чэ́х

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. чэ́х чэ́хі
Р. чэ́ха чэ́хаў
Д. чэ́ху чэ́хам
В. чэ́ха чэ́хаў
Т. чэ́хам чэ́хамі
М. чэ́ху чэ́хах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чэх,

гл. чэхі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

чэх м Tschéche m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Чэх Сватаплук

т. 17, с. 337

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Лех, Чэх, Рус

т. 9, с. 226

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Чэ́хі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Чэ́хі
Р. Чэ́х
Чэ́хаў
Д. Чэ́хам
В. Чэ́хі
Т. Чэ́хамі
М. Чэ́хах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чех чэх, род. чэ́ха м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чэ́хі, -аў, адз. чэх, -а, м.

Заходнеславянскі народ, які складае асноўнае насельніцтва Чэхіі.

|| ж. чэ́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак.

|| прым. чэ́шскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Czech​1 [tʃek] n.

1. чэх; чэ́шка

2. чэ́шская мо́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)