чыта́льніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. чыта́льніца чыта́льніцы
Р. чыта́льніцы чыта́льніц
Д. чыта́льніцы чыта́льніцам
В. чыта́льніцу чыта́льніц
Т. чыта́льніцай
чыта́льніцаю		 чыта́льніцамі
М. чыта́льніцы чыта́льніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чыта́льніца ж. чти́ца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чыта́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да чытальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чыта́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які з высокім майстэрствам чытае творы мастацкай літаратуры; артыст, дэкламатар.

|| ж. чыта́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. чыта́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чти́ца

1. чыта́льніца, -цы ж.; (читательница) чыта́чка, -кі ж.;

2. (женщина-декламатор) дэклама́тарка, -кі ж., чыта́льніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)