Чы́сць

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. Чы́сць
Р. Чы́сці
Д. Чы́сці
В. Чы́сць
Т. Чы́сцю
М. Чы́сці

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Чысць,

балота ў Мінскай вобласці.

т. 17, с. 321

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Чысць,

пасёлак у Маладзечанскім р-не.

т. 17, с. 321

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

чыставі́на Гала сярод лесу; месца, ачышчанае ад лесу або хмызняку (Рэч.). Тое ж росчысць (Слаўг.), чысць (Віц., Мін. Лемц. Айк., Маг.).

□ ур. Чысць (б. х., поле) Слаўг.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)