чыстата́, -ы́, ДМ -таце́, ж.

Тое, што і чысціня.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чыстата́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. чыстата́
Р. чыстаты́
Д. чыстаце́
В. чыстату́
Т. чыстато́й
чыстато́ю
М. чыстаце́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чыстата́ ж., в разн. знач. чистота́;

ч. пако́я — чистота́ ко́мнаты;

ч. скла́да — чистота́ сло́га;

ч. душы́ — чистота́ души́;

ч. наме́раў — чистота́ наме́рений;

ч. фа́рбаў — чистота́ кра́сок;

мара́льная ч. — нра́вственная чистота́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чыстата́, ‑ы, ДМ ‑стаце, ж.

Уласцівасць і стан чыстага (у 1, 4, 5, 6, 7, 8 і 9 знач.). Чыстага мовы. □ Першае, што кінулася Пракопу ў вочы, быў узорны парадак і чыстата на дварэ і каля будынкаў. Колас. Маўчала [асака] над чыстатой вады. Чорны. Цвёрда і настойліва ажыццяўляючы ленінскую знешнюю палітыку, Камуністычная партыя і Савецкі ўрад паслядоўна адстойваюць чыстату яе прынцыпаў. «Звязда». «Пранясі праз годы чыстату юнацтва, запал, нязгасную прагу да ведаў». Мыслівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чыстата́ ж. разм. гл. чысціня

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

чы́сты, -ая, -ае; чысце́йшы.

1. Незабруджаны, незапэцканы.

Чыстая бялізна.

Чыстая падлога.

2. Пра работу: які патрабуе кваліфікацыі, умення; звязаны з тым, што не вельмі пэцкае, брудзіць.

Ён прывык працаваць на чыстай рабоце.

3. Выкананы, зроблены акуратна, старанна, без хібаў.

Шкатулка чыстай работы.

4. Са свабоднай, адкрытай, нічым не занятай паверхняй.

Чыстае поле.

Ч. ліст паперы.

Чыстае неба.

5. Без пабочных дамешак або з нязначнымі дамешкамі.

Ч. спірт.

Чыстая шэрсць.

Чыстае паветра.

Чыстая вада.

6. Выразны ў гучанні, без пабочных шумаў, гукаў.

Даносіўся ч. гук званоў.

Ч. голас салаўя.

7. Які адпавядае пэўным нормам, правілам (пра мову, склад і пад.).

Гаварыў на чыстай беларускай мове.

8. перан. Маральна бездакорны, сумленны, шчыры; без карыслівых думак і дзеянняў.

Чалавек з чыстым сумленнем.

Чыстыя пачуцці.

9. Абсалютны, поўны (разм.).

Чыстая праўда.

Гэта чыстая выпадковасць.

10. Не звязаны з практычным прымяненнем; проціл. прыкладны́.

Чыстая тэорыя.

○

Чыстая вага — вага чаго-н. без посуду, без упакоўкі і пад.; нета.

|| наз. чыстата́, -ы́, ДМ -таце́, ж. (да 1, 3—5 і 8 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чысціня́ ж., см. чыстата́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

cleanness [ˈkli:nnəs] n. чысціня́, чыстата́;

cleanness of style чысціня́/чыстата́/прыгажо́сць сты́лю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

cleanliness [ˈklenlinəs] n. чысціня́, чыстата́, аха́йнасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

опря́тность аха́йнасць, -ці ж.; чыстата́, -ты ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)