чы́рва гл. чырвы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чы́рва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. чы́рва чы́рвы
Р. чы́рвы чы́рваў
Д. чы́рве чы́рвам
В. чы́рву чы́рвы
Т. чы́рвай
чы́рваю		 чы́рвамі
М. чы́рве чы́рвах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чы́рва ж., карт., разг. че́рва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чы́рва,

гл. чырвы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чы́рва ж) карт Herz n -ens, -en, Cœur [kø:r] n - і -s, - і -s;

чы́рваы вале́т [ні́жнік] Cœur Bube m; Hérzbube m -n, -n;

хадзі́ць з чы́рвааў Herz [Cœur] áusspielen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

чы́рвы, -аў, адз. чы́рва, -ы, ж.

Картачная масць з малюнкам у выглядзе чырвоных сэрцаў.

|| прым. чырво́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

че́рва​I карт., разг. чы́рва, -вы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чы́рвы, ‑аў; адз. чырва, ‑ы, ж.

Картачная масць з малюнкам у выглядзе чырвоных сэрцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чы́рвы, ед. чы́рва ж., карт. че́рви, че́рвы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

czerwień

czerwie|ń

ж.

1. чырвань; чырвоны колер;

odmiany ~ni — адценні чырвані;

2. карц. чырва

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)