чына́ра, -ы, мн. -ы, -на́р, ж.

Дрэва сямейства платанавых; усходні платан.

|| прым. чына́равы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чына́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. чына́ра чына́ры
Р. чына́ры чына́р
Д. чына́ры чына́рам
В. чына́ру чына́ры
Т. чына́рай
чына́раю		 чына́рамі
М. чына́ры чына́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чына́ра ж., бот. чина́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чына́ра, ‑ы, ж.

Дрэва сямейства платанавых; усходні платан. Ах, якая пагода Для купання, загару! Ні расы на чынарах, Ні туману, ні хмары! Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чынара

т. 17, с. 309

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

sycamore [ˈsɪkəmɔ:] n. bot. я́вар; плата́н; чына́ра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

чина́р м. и чина́ра бот. чына́ра, -ры ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плата́навы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да платана. // Зроблены з платану.

2. у знач. наз. плата́навыя, ‑ых. Сямейства насенных кветкавых раслін, да якіх адносіцца платан, чынара і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АХМА́ТАВА Раіса Салтамурадаўна

(н. 30.12.1928, г. Грозны),

чэчэнская паэтэса. Нар. паэтэса Чэчні (1977). Старшыня Вярх. Савета Чэчэна-Інгушскай АССР (1963—85). Піша на чэч. і рус. мовах. У зб. вершаў «Рэспубліка родная» (1958), «Бі мне, вецер, у твар» (1959), «Іду да цябе» (1960), «Ля крыніцы» (1969), «Дабрыня» (1973), «Чынара, якая спявае» (1976), «Сустрэча» (1978) і інш. піша пра Радзіму, апявае каханне, сям’ю, дружбу; стварыла вобраз сучаснай жанчыны-гаранкі.

т. 2, с. 146

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

плата́н

(лац. platanus, ад гр. platanos)

вялікае лістападнае дрэва сям. платанавых з шырокім лісцем, пашыранае ў Амерыцы (ад Мексікі да Канады) і Еўразіі (ад Усх. Міжземнамор’я да Індакітая); адзін з відаў — чынара.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)