чу́тны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чу́тны чу́тная чу́тнае чу́тныя
Р. чу́тнага чу́тнай
чу́тнае		 чу́тнага чу́тных
Д. чу́тнаму чу́тнай чу́тнаму чу́тным
В. чу́тны (неадуш.)
чу́тнага (адуш.)		 чу́тную чу́тнае чу́тныя (неадуш.)
чу́тных (адуш.)
Т. чу́тным чу́тнай
чу́тнаю		 чу́тным чу́тнымі
М. чу́тным чу́тнай чу́тным чу́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чу́тны, -ая, -ае; чуце́н, чутна́, -но́.

1. Такі, што можна чуць.

Ледзь ч. шэпт старога бору.

2. у знач. вык. Чуецца, гучыць, адчуваецца.

У кнізе ч. подых гераічнай гісторыі Беларусі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чу́тны слы́шный; слы́шимый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чу́тны, ‑ая, ‑ае; чуцён, чутна.

1. Даступны слыху; які ўспрымаецца слыхам. І дзявочы голас звоніць над лясамі: «Будуць у калгасе слаўныя дажынкі, Будуць чутны песні за гарой высокай». Панчанка. Рагочуць мужчыны. Доўга адзін да аднаго бародамі варочаюцца, а тады паасобныя галасы — кожны па-свойму чуцён. Скрыган. А гэта што — ледзь чутны крок? Ці проста шоргнула ігліца? А. Вольскі. // перан. Вядомы. Бедны хлопец Кастусь, Што каленьмі свяціў у апратцы кастравай, Выспеў коласам буйным, а Беларусь Стала чутнай і знанай на свеце дзяржавай. Лужанін.

2. у знач. вык. Чуецца, гучыць. Ледзь чутны ціхі звон Звычайным свежым ранкам, Калі страсае клён З галін сваіх мядзянкі. Астрэйка. У кнізе чутны і рэха гераічнай.. гісторыі Беларусі, і перазвон зброі ў часы рэвалюцыйных выступленняў народных мас. Ярош.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чу́тны hörbar

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

слы́шимый чу́тны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

слы́шный чу́тны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

audible [ˈɔ:dəbl] adj. чу́тны; які́ гучыць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гу́лкі, -ая, -ае.

1. Выразны па гуку, чутны здалёк.

Гулкія крокі.

2. 3 моцным рэзанансам.

Гулкая зала.

|| наз. гу́лкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

słyszalny

чутны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)