чу́рка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
чу́рка |
чу́ркі |
| Р. |
чу́ркі |
чу́рак |
| Д. |
чу́рцы |
чу́ркам |
| В. |
чу́рку |
чу́ркі |
| Т. |
чу́ркай чу́ркаю |
чу́ркамі |
| М. |
чу́рцы |
чу́рках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
чу́рка ж. цу́рка, -кі ж.; (чурбан) пацурба́лак, -лка м., аскаба́лак, -лка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цу́рка ж. чу́рка, па́лочка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аскаба́лак, -лка м., разг. чу́рка ж.; см. аске́пак
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рю́ха (чурка для игры в городки) цу́рка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цуру́балка ж.
1. (обрубок палки) чу́рка;
2. деревя́нная застёжка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кало́дачка ж.
1. уменьш. чу́рка, обру́бок м.;
2. (рукоятка) черено́к м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дрэ́ўка ср.
1. дре́вко;
д. сця́га — дре́вко зна́мени;
2. (для топки) чу́рка ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
чурба́н м.
1. цурба́н, -на́ м.; (чурка) пацурба́лак, -лка м.;
2. перен., бран. даўбе́шка, -кі ж., до́ўбня, -ні ж., даўбня́, -ні́ ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)