чукча́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. чукча́нка чукча́нкі
Р. чукча́нкі чукча́нак
Д. чукча́нцы чукча́нкам
В. чукча́нку чукча́нак
Т. чукча́нкай
чукча́нкаю		 чукча́нкамі
М. чукча́нцы чукча́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чукча́нка ж. чукча́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чукча́нка чукча́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чукча́нка,

гл. чукчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чу́кчы, -аў адз. чу́кча, -ы, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Чукоцкай і Каракскай аўтаномных акруг, што ўваходзяць у склад Расійскай Федэрацыі.

|| ж. чукча́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чу́кчы, ‑аў; адз. чукча, ‑ы, м. і ж.; чукчанка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. чукчанкі, ‑нак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Чукоцкай аўтаномнай акругі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)