чужа́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. чужа́к чужакі́
Р. чужака́ чужако́ў
Д. чужаку́ чужака́м
В. чужака́ чужако́ў
Т. чужако́м чужака́мі
М. чужаку́ чужака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чужа́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

1. Чужы, прышлы чалавек, чужынец.

2. Чалавек, які па духу, поглядах і пад. чужы ў якім-н. асяроддзі.

Ён ч. сярод іх.

3. Не родны чалавек, не сваяк.

|| ж. чужа́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак (да 1 знач.).

|| прым. чужа́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чужа́к, -ка́ м. чужа́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чужа́к разг.

1. (пришлый) чужы́нец, -нца м.;

2. (чуждый) чужані́ца, -цы м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чужа́к, ‑а, м.

Разм.

1. Тое, што і чужынец. І на душы лёгка: нездарма ён, капітан, арыштаваў прышэльцаў-чужакоў, нездарма ішоў на рызыку, падпаўзаючы да дарогі. Ваданосаў. Станіслаў не разумеў, навошта гэта яму, вярнуўшыся на сваю радзіму, быць як бы чужаком у ёй. Сабаленка.

2. Не родны чалавек, не сваяк. Жонку Макар болей не чапаў. Жыў чужаком у сваёй хаце. Асіпенка. [Іван:] — А можа антыпатыя да .. [дырэктара] ў цябе [Надзя] ад рэўнасці, што ён, чужак, робіцца дарагі тваёй дачцэ? Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чужа́к м, чужані́ца м, ж (чужы чалавек) Frémdling m -(e)s, -e, Frémde (sub) m -n, -n; Áußenseiter m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

чу́жка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. чу́жка чу́жкі
Р. чу́жкі чу́жак
Д. чу́жцы чу́жкам
В. чу́жку чу́жак
Т. чу́жкай
чу́жкаю		 чу́жкамі
М. чу́жцы чу́жках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чужы́нец, -нца м. чужа́к; прише́лец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чужані́ца м. и ж.

1. (нездешний, пришлый) чужа́к м., прише́лец м.;

2. (чуждый кому-л. по духу) чужа́к м., чужа́чка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

intruz

м. няпрошаны госць; чужак, чужынец, чужаніца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)