чмурэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; незак. (разм.).

Станавіцца дурным; дурнець.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чмурэ́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. чмурэ́ю чмурэ́ем
2-я ас. чмурэ́еш чмурэ́еце
3-я ас. чмурэ́е чмурэ́юць
Прошлы час
м. чмурэ́ў чмурэ́лі
ж. чмурэ́ла
н. чмурэ́ла
Загадны лад
2-я ас. чмурэ́й чмурэ́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час чмурэ́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чмурэ́ць несов., разг. дуре́ть, балде́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чмурэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; незак.

Разм. Станавіцца дурным; дурнець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чмурэ́ць разм. (дурнець) verdúmmen vi (s), verblöden vi (s), zum Nárren wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

обалдева́ть несов., разг. чмурэ́ць, дурэ́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

одурева́ть несов., разг. дурэ́ць, чмурэ́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ачмурэ́ць (БРС, Бяльк., Яўс.), ашмурэць (Юрч.), ачмуры́ць ’адурачыць’ (Касп.), ачмураць (БРС). Ад чмурэць ’дурэць, чадзець’, чмуры́ць ’дурыць’. Гл. чмур.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Жмуро́ю ’разам, у сукупнасці’ (Віл., Сл. паўн.-зах.). Прыслоўе з тв. скл. паз *жмура. У прыкладах: пчолы (або мошкі) ляцяць жмурою. Магчыма суаднясенне з рознымі сэнсамі: жмура экспрэсіўны варыянт ад *хмура (гл. хмурынка, хмара); экспрэсіўнае ўтварэнне ад *чмура (параўн. чмурэць ’дурэць’); ад жмура (гл.) < жмурыць ’закрываць вочы’. Няясна. Гл. ашмурэць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)