чистота́ в разн. знач. чысціня́, -ні́ ж.;
чистота́ помеще́ния чысціня́ памяшка́ння;
соблюда́ть чистоту́ захо́ўваць чысціню́;
чистота́ души́ чысціня́ душы́;
нра́вственная чистота́ мара́льная чысціня́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
чистота
Том: 36, старонка: 415.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
чыстата́ ж., в разн. знач. чистота́;
ч. пако́я — чистота́ ко́мнаты;
ч. скла́да — чистота́ сло́га;
ч. душы́ — чистота́ души́;
ч. наме́раў — чистота́ наме́рений;
ч. фа́рбаў — чистота́ кра́сок;
мара́льная ч. — нра́вственная чистота́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)