чини́ть​II несов., книжн. (производить) чыні́ць, учыня́ць; (делать) рабі́ць; (создавать) ствара́ць;

чини́ть суд чыні́ць суд;

чини́ть неприя́тности рабі́ць непрые́мнасці;

чини́ть препя́тствия рабі́ць (ствара́ць) перашко́ды.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чини́ть​I несов.

1. (починять) пра́віць, папраўля́ць, рамантава́ць, рапарава́ць; (накладывать заплаты) ла́таць, ла́піць;

2. (очинять) вастры́ць, заво́стрываць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чинить

Том: 36, старонка: 400.

img/36/36-400_1877_Чинить.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

рапарава́ць несов., разг. чини́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рамантава́ць несов. ремонти́ровать; чини́ть; починя́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дала́джваць несов. конча́ть чини́ть, конча́ть исправля́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дала́дзіць сов. ко́нчить чини́ть, ко́нчить исправля́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ла́піць несов., разг. чини́ть, починя́ть, лата́ть, заде́лывать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ла́таць несов., разг. чини́ть, починя́ть; лата́ть; заде́лывать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вы́чынка ’апрацоўка скуры’ (Янк. III). Ад вы́чыніць < чыніць *’дубіць, апрацоўваць скуры’; параўн. укр. чинити, рус. дыял. паўдн. чинить ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)