чей мест.

1. м. чый (род. чыйго́; ж. чыя́, род. чыёй, чые́; ср. чыё, род. чыйго́); мн. чые́, род. чыі́х; (который) м. чый (ж. чыя́, ср. чыё; род. м., ср. чыйго́; ж. чыёй), м. які́ (ж. яка́я, ср. яко́е; род. м., ср. яко́га, ж. яко́й).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чей

Том: 36, старонка: 314.

img/36/36-314_1517_Чей.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

че́й-л., че́й-нибудь мест. чый-не́будзь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

че́й-то мест. не́чы, чы́йсьці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́е-че́й мест. сяго́-таго́, некато́рых, чые́-нічые́;

в ру́кописи есть ко́е-чьи́ замеча́ния у ру́капісе ёсць заўва́гі некато́рых (чые́-нічые́).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абы-чы́й мест. неопр. че́й-нибудь, чей уго́дно, лишь бы чей

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чьё, чья мест.; см. чей.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чый-не́будзь, род. чыйго́-не́будзь мест. неопр., м. че́й-л., че́й-нибудь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

*Трашчо́ны: а чей то дворъ трощёнъ, мощёнъ (маг., Шн.). Няясна, магчыма, ад траста, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

чы́йсьці, род. чыйго́сьці мест. неопр., м. че́й-то

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)