чвя́кацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. (разм.).

Падаць, стукацца з глухім, мяккім гукам.

|| аднакр. чвя́кнуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -ніся.

|| наз. чвя́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чвя́кацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. чвя́каюся чвя́каемся
2-я ас. чвя́каешся чвя́каецеся
3-я ас. чвя́каецца чвя́каюцца
Прошлы час
м. чвя́каўся чвя́каліся
ж. чвя́калася
н. чвя́калася
Загадны лад
2-я ас. чвя́кайся чвя́кайцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час чвя́каючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чвя́кацца несов., разг. шмя́каться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чвя́кацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Разм. Падаць, стукацца з глухім, мяккім гукам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шмя́каться чмя́кацца, чвя́кацца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чвя́кнуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

Аднакр. да чвякацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)