чвартава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. чвартава́нне
Р. чвартава́ння
Д. чвартава́нню
В. чвартава́нне
Т. чвартава́ннем
М. чвартава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чвартава́нне ср., ист. четвертова́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чвартава́нне, ‑я, н.

Гіст. Сярэдневяковы спосаб смяротнай кары, пры якім спачатку адсякаліся рукі, ногі, потым галава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чвартава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., каго.

У старажытнасці: пакараць (караць) смерцю адсячэннем рук, ног і галавы.

|| наз. чвартава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чацвертава́нне ср., см. чвартава́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

четвертова́ние ист. чвартава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чвартава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., каго.

Зрабіць (рабіць) чвартаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)