ча́шачка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ча́шачка ча́шачкі
Р. ча́шачкі ча́шачак
Д. ча́шачцы ча́шачкам
В. ча́шачку ча́шачкі
Т. ча́шачкай
ча́шачкаю		 ча́шачкамі
М. ча́шачцы ча́шачках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ча́шачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (спец.).

Вонкавая частка лісцікаў калякветніка, якая ахоўвае бутон і вяночак кветкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ча́шачка ж., бот. ча́шечка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ча́шачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

У батаніцы — вонкавая частка лісцікаў калякветніка, якая ахоўвае нераскрытую кветку і вяночак кветкі. // Пра вяночак кветкі. На цёмнай гладзі сонных луж балота, За снег нябёснай вышыні бялей, Закрасавалі чашачкі лілей. Багдановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чашачка,

род малюскаў.

т. 17, с. 267

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

чашачка,

вонкавая частка падвоенага калякветніка.

т. 17, с. 267

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ча́шачка ж бат (падвяночак) Blütenkelch m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

калякве́тнік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Частка кветкі (чашачка і вяночак), якая акружае тычынкі і песцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падвяно́чак м., см. ча́шачка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надкале́ннік, ‑а, м.

Спец. Надкаленная чашачка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)