чата

Том: 36, старонка: 301.

img/36/36-301_1461_Чата.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

чата́

1. Частка, адмераны або выдзелены ўчастак зямлі (Слаўг.).

2. Вартаўнічы пункт, старожка (АВАК, т. IV, 62). Тое ж ва́рта (в. Целяшы Слаўг.), чаты (АВАК, т. IV, 62).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

ча́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ча́т ча́ты
Р. ча́та ча́таў
Д. ча́ту ча́там
В. ча́т ча́ты
Т. ча́там ча́тамі
М. ча́це ча́тах

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)