часі́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. часі́на часі́ны
Р. часі́ны часі́н
Д. часі́не часі́нам
В. часі́ну часі́ны
Т. часі́най
часі́наю		 часі́намі
М. часі́не часі́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

часі́на, -ы, мн. -ы, -сін, ж.

1. Кароткі адрэзак часу.

Зайдзі да нас на часіну.

2. Пара, час, перыяд.

Шчаслівая ч. наваселля.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

часі́на ж.

1. годи́на, вре́мя ср.;

ч. бе́дства — годи́на бе́дствий;

2. (промежуток времени) мину́та;

вы́браць во́льную ~ну — вы́брать свобо́дную мину́ту;

◊ ліха́я ч. — лиха́я годи́на;

зо́рная ч. — звёздный час

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

часі́на, ‑ы, ж.

1. Час, пара, момант. Хвала табе, слаўная часіна наваселля, часіна спадзяванняў і мар!.. Мележ. Настала часіна, калі кожнаму захацелася пабыць з самім сабою. Скрыган.

2. Высок. Прамежак часу, які вызначаецца чым‑н. важным, адметным. Я рад, што нарадзіўся ў бурлівую часіну грамадзянскай вайны і рэвалюцыі. Грамовіч. Светлай прыждалі часіны. Пілы, сякеры бяры, На папялішчах-руінах Новыя ўстануць муры. А. Александровіч.

3. Кароткі адрэзак часу. [Стары] падумаў нават, што няблага было б прылегчы на часіну адпачыць... Брыль. Пагуляць — смела адкладай, а зрабіць — і на часіну не адкладай. З нар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

часі́на ж разм Zeit f -, -en;

ліха́я часі́на schwére Zeit

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

годи́на высок., книжн., уст. часі́на, -ны ж.; гадзі́на, -ны ж.;

годи́на бе́дствий часі́на бе́дства.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прасве́тлы разг. све́тлый, ра́достный;

~лая часі́на — све́тлая (ра́достная) мину́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Zéitalter

n -s, - век, эпо́ха, часі́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Epóche

f -, -n эпо́ха; перы́яд, лра, часі́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

злічэ́нне, ‑я, н.

1. Улік, падлік. Злічэнне гадоў. □ Выпала часіна Падв[е]сці злічэнне Крыўды векавечнай, Вечнага цярпення. Купала.

2. Спосаб выражэння і абазначэння лікаў. Дзесятковая сістэма злічэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)