чарпа́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. чарпа́лка чарпа́лкі
Р. чарпа́лкі чарпа́лак
Д. чарпа́лцы чарпа́лкам
В. чарпа́лку чарпа́лкі
Т. чарпа́лкай
чарпа́лкаю		 чарпа́лкамі
М. чарпа́лцы чарпа́лках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

чарпа́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж. (разм.).

Прылада, пасудзіна для чэрпання.

Выліць з лодкі ваду чарпалкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чарпа́лка ж., разг. черпа́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чарпа́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Разм. Прылада, пасудзіна для чэрпання. — Ты ідзі пакуль з лодкі ваду вычарпай, — распарадзіўся рыбак, — чарпалка там ёсць. Б. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

черпа́лка разг. чарпа́лка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)