чаро́пка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. чаро́пка чаро́пкі
Р. чаро́пкі чаро́пак
Д. чаро́пцы чаро́пкам
В. чаро́пку чаро́пкі
Т. чаро́пкай
чаро́пкаю		 чаро́пкамі
М. чаро́пцы чаро́пках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

чаро́пка¹, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж. (разм.).

Тое, што і чарапок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чаро́пка², -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж. (разм.).

Тое, што і чэрап (у 1 знач.); галава.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чаро́пка ж., разг.

1. черепо́к м.;

2. черепу́шка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чаро́пка ​1, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.

Разм. Тое, што і чарапок ​1. — Збірайцеся палуднаваць, — сказала маці, выкручваючы цадзілку кату ў чаропку. Дамашэвіч.

чаро́пка ​2, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.

Разм. Тое, што і чарапок ​2. У якойсьць краіне — ці ж іх мала? — Жыў-быў кароль... І хоць глуздоў ў яго чаропцы не хапала, Сядзеў на троне, націраў мазоль... Валасевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Чаропка Вітаўт

т. 17, с. 244

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)