чаровни́ца уст.

1. чараўні́ца, -цы ж.; вядзьма́рка, -кі ж.;

2. перен. чараўні́ца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чаровница

Том: 36, старонка: 274.

img/36/36-274_1412_Чаровница.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

чараўні́ца ж.

1. волше́бница, колду́нья, чароде́йка, чаровни́ца, куде́сница;

2. зна́харка;

3. перен. чароде́йка, чаровни́ца, куде́сница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)