чарні́ліца, -ы, мн. -ы, -ліц, ж.

Невялікая спецыяльная пасудзіна для чарніла.

Шкляная ч.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чарні́ліца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. чарні́ліца чарні́ліцы
Р. чарні́ліцы чарні́ліц
Д. чарні́ліцы чарні́ліцам
В. чарні́ліцу чарні́ліцы
Т. чарні́ліцай
чарні́ліцаю		 чарні́ліцамі
М. чарні́ліцы чарні́ліцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чарні́ліца ж. черни́льница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чарні́ліца, ‑ы, ж.

Невялікая спецыяльная пасудзіна, куды наліваюць чарніла і мачаюць пяро, калі пішуць. У чарніліцы, пакінутая, відаць, у спешцы, стаяла тырчком ручка. Гамолка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарні́ліца ж. уст. Tíntenfass n -es, -fässer

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

черни́льница чарні́ліца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kałamarz

м. чарніліца, каламар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Tíntenfass

n -es, -fässer чарні́ліца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бро́нзавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае дачыненне да бронзы. // Зроблены з бронзы. [Багуцкі] так ударыў кулаком па стале, што перакулілася бронзавая чарніліца. Лынькоў.

2. Цьмяна-залацісты або карычневы; колеру бронзы. Хлопчык быў у адных трусіках на шлейках, моцна складзены, увесь бронзавы ад загару. Хадкевіч. Над дрэвамі ўжо ўзляталі бронзавыя хрушчы. Караткевіч.

•••

Бронзавы век гл. век.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)