Чарня́ўка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Чарня́ўка
Р. Чарня́ўкі
Д. Чарня́ўцы
В. Чарня́ўку
Т. Чарня́ўкай
Чарня́ўкаю
М. Чарня́ўцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

чарня́ўка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. чарня́ўка чарня́ўкі
Р. чарня́ўкі чарня́вак
Д. чарня́ўцы чарня́ўкам
В. чарня́ўку чарня́вак
Т. чарня́ўкай
чарня́ўкаю		 чарня́ўкамі
М. чарня́ўцы чарня́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

чарня́ўка ж., фольк. черна́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Чарняўка,

рака ў Брэсцкай вобласці.

т. 17, с. 242

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Чарняўка,

рака ў Мінскім р-не.

т. 17, с. 242

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Чарняўка,

рака ў Быхаўскім р-не.

т. 17, с. 242

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Чарняўка,

вёска ў Хоцімскім р-не.

т. 17, с. 242

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

черна́вка фольк. чарня́ўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

БЯСІ́ТА,

гл. Чарняўка.

т. 3, с. 417

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ВЯ́ЧА,

вадасховішча у Мінскім р-не, на р. Вяча (бас. Свіслачы), за 19 км на Пн ад Мінска. Створана ў 1970. Пл. 1,68 км², даўж. 5,3 км², найб. шыр. 600 м, найб. глыб. 8 м, аб’ём вады 5,1 млн. м³. Катлавіна выцягнутая. Схілы спадзістыя і сярэдне стромкія, складзены з пяскоў, супескаў і суглінкаў. Парослыя хваёвым лесам і хмызнякамі. Берагавая лінія (даўж. 15,2 км) слаба парэзаная, ёсць заліў даўж. 300 м. Моцнапраточнае, упадае р. Чарняўка. Вярхоўі вадасховішча зарастаюць чаротам і асокамі. Зона адпачынку.

т. 4, с. 404

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)