чарне́ц, -няца́, мн. -няцы́, -няцо́ў, м. (уст.).

Манах.

|| ж. чарні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чарне́ц

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. чарне́ц чарняцы́
Р. чарняца́ чарняцо́ў
Д. чарняцу́ чарняца́м
В. чарняца́ чарняцо́ў
Т. чарняцо́м чарняца́мі
М. чарняцу́ чарняца́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чарне́ц, -няца́ м., церк., уст. черне́ц, чернори́зец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чарне́ц, ‑няца, м.

Уст. Манах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Чарнец

т. 17, с. 233

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

чарне́ц м царк уст Mönch m -(e)s, Mönche

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

чарнары́знік, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).

Манах, чарнец.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чарні́ца, ‑ы, ж.

Уст. Жан. да чарнец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

черне́ц церк., уст. мана́х, -ха м., чарне́ц, род. чарняца́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чернори́зец церк., уст. мана́х, -ха м., чарне́ц, род. чарняца́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)