Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
па́рабак, ‑бка; мн. парабкі, ‑оў і парабкі, ‑аў; м.
Наёмны сельскагаспадарчы рабочы ў памешчыцкай або кулацкай гаспадарцы. Зямля навокал была ўрадлівая.. Парабкоў тут было многа, бо фальваркі і маёнткі былі багатыя.Чорны.Было ў пана сямёра парабкоў, адзін аднаго прыгажэй і здатней.Лынькоў.Гнаў канвой парабкоў, — тупат ног за акном. Пан хадзіў па пакоі, чарнейшы ад хмары.Куляшоў.У хаце туліліся дзве сям’і парабкаў, але і іх не было, — паехалі араць на поле.Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)