чарда́ш

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. чарда́ш
Р. чардаша́
Д. чардашу́
В. чарда́ш
Т. чардашо́м
М. чардашы́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ча́рдаш

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ча́рдаш
Р. ча́рдаша
Д. ча́рдашу
В. ча́рдаш
Т. ча́рдашам
М. ча́рдашы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ча́рдаш, -а і чарда́ш, -а́, м.

Венгерскі народны танец, а таксама музыка ў рытме гэтага танца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чарда́ш, -ша́ и ча́рдаш м. (танец) ча́рда́ш

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ча́рда́ш (танец) ча́рда́ш, -ша́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ча́рдаш, ‑а і чарда́ш, ‑а́, м.

1. Венгерскі народны танец, а таксама музыка да гэтага танца. З бадзёрым рускім «пераплясам» Спаборнічаў заборысты «чардаш». Корбан.

2. Музычная п’еса ў рытме гэтага танца.

[Венг. csárdás.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чардаш

т. 17, с. 225

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ча́рдаш м муз (танец) Csardas [´tʃardas] i Csárdás [´tʃa:rda:ʃ] m -, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Tschárdasch

m - i -es, -e ча́рдаш (танец)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

АПАНА́СЕНКА Марыя Акімаўна

(н. 16.3.1926, г. Днепрапятроўск),

бел. танцоўшчыца. Засл. арт. Беларусі (1964). З 1945 працавала ў розных маст. калектывах Украіны, у 1959—68 салістка Дзярж. ансамбля танца БССР. Выконвала адказныя сола ў пастаноўках калектыву «Беларуская рапсодыя», «Беларуская сюіта», «Лявоніха», «Мяцеліца», «Чардаш» і інш.

т. 1, с. 417

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)