чарве́ц

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. чарве́ц чарвяцы́
Р. чарвяца́ чарвяцо́ў
Д. чарвяцу́ чарвяца́м
В. чарвяца́ чарвяцо́ў
Т. чарвяцо́м чарвяца́мі
М. чарвяцы́ чарвяца́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чарве́ц, -вяца́ м., зоол. черве́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чарве́ц, ‑вяца, м.

Хобатнае насякомае атрада прамакрылых, якое харчуецца сокамі сельскагаспадарчых культур і пладовых дрэў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

черве́ц зоол. чарве́ц, род. чарвяца́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

czerwiec

м.

1. чэрвень;

2. заал. чарвец, кашаніль;

3. (фарбавальнік) кармін

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)