чарапны́ гл. чэрап.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чарапны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. чарапны́ чарапна́я чарапно́е чарапны́я
Р. чарапно́га чарапно́й
чарапно́е		 чарапно́га чарапны́х
Д. чарапно́му чарапно́й чарапно́му чарапны́м
В. чарапны́ (неадуш.)
чарапно́га (адуш.)		 чарапну́ю чарапно́е чарапны́я (неадуш.)
чарапны́х (адуш.)
Т. чарапны́м чарапно́й
чарапно́ю		 чарапны́м чарапны́мі
М. чарапны́м чарапно́й чарапны́м чарапны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чарапны́ анат. черепно́й;

~на́я косць — черепна́я кость;

○ ~на́я каро́бка — черепна́я коро́бка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чарапны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да чэрапа (у 1 знач.). Чарапныя косці.

2. у знач. наз. чарапны́я, ‑ых. Тое, што і пазваночныя (у 2 знач.).

•••

Чарапная каробка гл. каробка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарапны́ анат, мед Schädel-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

чэ́рап, -а, мн. чарапы́, чарапо́ў, м.

1. Косці, якія ўтвараюць цвёрдую аснову галавы ў пазваночных.

Траўма чэрапа.

2. часцей мн. Абломак, аскепак разбітага глінянага, шклянога і пад. посуду.

|| прым. чарапны́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

cranial [ˈkreɪniəl] adj. anat. чарапны́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

черепно́й анат. чарапны́;

черепна́я коро́бка чарапна́я каро́бка;

черепно́й покро́в чарапно́е по́крыва.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

cranial

[ˈkreɪniəl]

adj.

чарапны́

cranial nerves — нэ́рвы чэ́рапу, чарапны́я нэ́рвы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кранія́льны

(ад гр. kranion = чэрап)

анат. чарапны, галаўны, размешчаны на падоўжнай восі цела чалавека або жывёлы бліжэй да галавы (пра які-н. орган); проціл. каудальны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)