Verbum

анлайнавы слоўнік

ча́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	ча́ра	ча́ры
Р.	ча́ры	ча́р
Д.	ча́ры	ча́рам
В.	ча́ру	ча́ры
Т.	ча́рай ча́раю	ча́рамі
М.	ча́ры	ча́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

ча́ра, -ы, мн. -ы, чар, ж. (уст, паэт).

Шкляная пасудзіна для піцця віна, часта з рознымі ўпрыгожаннямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ча́ра ж. ча́ра, ча́ша

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ча́ра уст., нар.-поэт., книжн. ча́ра, -ры ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Чара

т. 17, с. 219

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ча́ра, ‑ы, ж.

Паэт. Пасудзіна для піцця віна. А пасля па чары «Цынандалі» Вып’ем за здароўе тых сяброў, Што сягоння ў далёкіх далях Б’юцца за Бабруйск і Магілёў. Панчанка. Хочацца сціснуць далоні, У поглядзе дружбу спаткаць, Поўныя накіпам, звонам Хмельныя чары падняць. Танк. / у вобразным ужыванні. Я з кожным днём раблюся больш цвярозым, хоць з большай смагай чару п’ю жыцця. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ча́ра ж уст высок Bécher m -s, -;

◊ вы́піць го́ркую ча́ру да дна den bítteren Kelch bis zur Néige léeren

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

чара

Том: 36, старонка: 270.

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

стопа́^IV (сосуд) уст. ча́ра, -ры ж.;

сере́бряная стопа́ сярэ́браная ча́ра.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

czara

ж. чара; кубак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)