ча́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ча́н ча́ны
Р. ча́на ча́наў
Д. ча́ну ча́нам
В. ча́н ча́ны
Т. ча́нам ча́намі
М. ча́не ча́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чан, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вялікая драўляная або металічная пасудзіна, якая формай нагадвае бак.

|| прым. чанавы́, -а́я, -о́е.

Ч. пасол рыбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чан м. чан

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чан чан, род. ча́на м.; чоп, род. чо́па м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чан, ‑а, м.

Вялікая драўляная ці металічная пасудзіна, якая формай нагадвае бак, бочку. Направа, за плотам, узвышалася чырвоная цагляная будыніна без [акон] і дзвярэй. Ля яе ляжалі пад сонцам вялізныя драўляныя чаны. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чан м спец, тс разм Kübel m -s, -, Bóttich m -(e)s, -e, Bütte f -, -n; Zúber m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Чан Кайшы

т. 17, с. 215

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

обва́рочный спец. запа́рачны;

обва́рочный чан запа́рачны чан.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сини́льный​II (красильный) сіні́льны;

сини́льный чан сіні́льны чан.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

англіча́не, -ча́н англича́не

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)