чаля́днік, -а, мн. -і, -аў, м. (гіст.).

Рамеснік у цэхавага майстра ў феадальных гарадах Беларусі, Літвы, Польшчы.

|| прым. чаля́дніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чаля́днік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. чаля́днік чаля́днікі
Р. чаля́дніка чаля́днікаў
Д. чаля́дніку чаля́днікам
В. чаля́дніка чаля́днікаў
Т. чаля́днікам чаля́днікамі
М. чаля́дніку чаля́дніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чаля́днік м., уст. подмасте́рье ср., учени́к (у ремесленника)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чаля́днік, ‑а, м.

Уст. Рамеснік у цэхавага майстра ў феадальных гарадах Беларусі, Літвы, Польшчы. Раней у рамястве наёмным работнікам (але толькі ў цэхавым сэнсе гэтага слова) быў адзін чаляднік. Алексютовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Чаляднік (гістар.) 3/376; 11/179

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

чаляднік

т. 17, с. 213

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

чаля́днік м. уст. Hándwerksgeselle m -n, -n, Gesélle m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

подмасте́рье ист. чаля́днік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

челяди́н уст. чаля́днік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

челяди́нец уст. чаля́днік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)