ча́йнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ча́йнік ча́йнікі
Р. ча́йніка ча́йнікаў
Д. ча́йніку ча́йнікам
В. ча́йнік ча́йнікі
Т. ча́йнікам ча́йнікамі
М. ча́йніку ча́йніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ча́йнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Пасудзіна з носікам і ручкай для заваркі чаю або для гатавання вады.

На пліце кіпеў ч.

|| памянш.-ласк. ча́йнічак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

|| прым. ча́йнікавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ча́йнік м. ча́йник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ча́йнік, ‑а, м.

Пасудзіна з носікам і ручкай, у якой заварваюць чай або гатуюць ваду. Чайнік на прымусе кіпеў, аж пырскаў. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ча́йнік м. Téekanne f -, -n (для чаю); Téekessel m -s, - (для вару)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

імбры́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м. (уст.).

Чайнік для заваркі чаю.

|| прым. імбры́чкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ча́йник ча́йнік, -ка м.; уст. імбры́чак, -чка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

teakettle [ˈti:ˌketl] n. ча́йнік (для гатавання вады)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

teapot [ˈti:pɒt] n. імбры́чак, ча́йнік для зава́ркі ча́ю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

насто́яцца, ‑стоіцца; зак.

Утварыць настой, настойку. Вішні настояліся. □ Гаспадар паставіў на стол чайнік, а каб чай лепей настояўся, пакрыў чайнік старым адвакацкім капелюшом. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)