цішыня́, -і́, ж.

1. Адсутнасць шуму, гукаў; маўчанне.

Вакол была незвычайная ц.

2. Душэўны спакой, уціхаміранне.

У душы — ц. і супакаенне.

3. перан. Адсутнасць баявых дзеянняў; зацішша.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

цішыня́ ж.

1. тишина́, тишь;

2. споко́йствие ср., поко́й м.;

◊ ц. і спако́й — тишь да гладь;

мёртвая ц. — мёртвая тишина́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

цішыня́, ‑і, ж.

1. Адсутнасць шуму, гукаў; маўчанне. Цішыня стаяла ў лесе незвычайная. Кулакоўскі. У лясным гушчары пануе спрадвечны змрок і цішыня. М. Ткачоў.

2. перан. Адсутнасць баявых дзеянняў; зацішша. Арлоўскага абудзіў цяпер не напорысты грукат бою, а пакутліва-пякучая цішыня. Паслядовіч.

3. Душэўнае ўціхаміранне, спакой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цішыня́ ж (маўчанне) Stílle f -, Láutlosigkeit f -; Rúhe f -, Fríeden m -s (спакой);

захо́ўваць цішыню́ still sein; Rúhe hálten*;

паруша́ць цішыню́ die Rúhe stören;

цішыня́ палёў der Fríeden der Natúr

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

цішыня, ціша, ціш, спакой, супакой, спакойлівасць, бязгучнасць; ціхата, сціхота, сцішанасць, сцішак (разм.); глухата, глуш, глухмень, глушыня, зняменне, аняменне, знямеласць, немасць, немата, нямота, сон, дрымота, дрэма, маўклівасць, бязмоўе (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

злаве́сны, -ая, -ае.

Які прадвяшчае няшчасце, зло.

Злавесная цішыня.

Злавесныя прыметы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ціхата́, -ы́, ДМ -хаце́, ж. (разм.).

Тое, што і цішыня.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

надвячэ́рні, -яя, -яе.

Які бывае перад заходам сонца, перад вечарам.

Надвячэрняя цішыня.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

тишина́ цішыня́, -ні́ ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

тужлі́вы, -ая, -ае.

1. Прасякнуты тугой.

Т. настрой.

2. Які наганяе, выклікае тугу.

Тужлівая цішыня.

|| наз. тужлі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)