ціху́тка, прысл. (разм.)

1. Вельмі ціха, бясшумна.

2. Паволі, марудна.

3. Употай, цішком.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ціху́тка

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
ціху́тка - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ціху́тка нареч. тихо́нько, тихо́хонько

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ціху́тка, прысл.

Разм.

1. Вельмі ціха, бясшумна. Цераз кусты прайшлі [звяры] ціхутка, не варухнуўся і лісточак. Дубоўка. А вецер, той гутаркі ўдзельнік і сведка, ціхутка галінкі на дрэвах кране. А. Вольскі.

2. Паволі, марудна. І на крыгах — уласных паромах — Ад’язджае ціхутка зіма. Прануза.

3. Употай, цішком. — Не бойся, Костусь: будзем жывы, Чаго баяцца? Нічагутка! Закінем іх [«начаткі»] у снег ціхутка. Колас.

4. безас. у знач. вык. Вельмі ціха; зацішна. Пад крушыннікам было ціхутка. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ціху́тка прысл разм

1. (нягучна) ganz léise; gedämpft (прыглушана);

2. (павольна) gánz lángsam, bedächtig;

3. (цішком) héimlich, in áller Stílle

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ці́ха-ціху́тка

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
ці́ха-ціху́тка - -

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

тихо́нько нареч. ці́хенька, ціху́тка, паці́ху;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тихо́хонько нареч., разг. ціхе́нечка, ціху́тка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ці́хенька гл ціхутка

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

cichutko

ціхутка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)