ціхе́нькі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ціхе́нькі ціхе́нькая ціхе́нькае ціхе́нькія
Р. ціхе́нькага ціхе́нькай
ціхе́нькае		 ціхе́нькага ціхе́нькіх
Д. ціхе́нькаму ціхе́нькай ціхе́нькаму ціхе́нькім
В. ціхе́нькі (неадуш.)
ціхе́нькага (адуш.)		 ціхе́нькую ціхе́нькае ціхе́нькія (неадуш.)
ціхе́нькіх (адуш.)
Т. ціхе́нькім ціхе́нькай
ціхе́нькаю		 ціхе́нькім ціхе́нькімі
М. ціхе́нькім ціхе́нькай ціхе́нькім ціхе́нькіх

Іншыя варыянты: ці́хенькі.

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ці́хенькі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ці́хенькі ці́хенькая ці́хенькае ці́хенькія
Р. ці́хенькага ці́хенькай
ці́хенькае		 ці́хенькага ці́хенькіх
Д. ці́хенькаму ці́хенькай ці́хенькаму ці́хенькім
В. ці́хенькі (неадуш.)
ці́хенькага (адуш.)		 ці́хенькую ці́хенькае ці́хенькія (неадуш.)
ці́хенькіх (адуш.)
Т. ці́хенькім ці́хенькай
ці́хенькаю		 ці́хенькім ці́хенькімі
М. ці́хенькім ці́хенькай ці́хенькім ці́хенькіх

Іншыя варыянты: ціхе́нькі.

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ці́хенькі

1. (негромкий) ти́хонький;

2. ти́хонький, сми́рненький

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ці́хенькі, ‑ая, ‑ае.

Памянш.-ласк. да ціхі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ці́хенькі разм ganz rúhig [still]; sanft (лагодны, пакорлівы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ці́хі, -ая, -ае.

1. Ледзь чутны; нягучны.

Ц. голас.

Ц. шум дрэў.

2. Агорнуты цішынёй; зацішны.

Ц. вечар.

3. Без адзнак вялікага руху, спакойны.

Ціхая вёсачка.

Ціхае жыццё.

4. Лагодны, паслухмяны, пакорлівы.

Ц. чалавек.

Па натуры яна дзяўчына ціхая.

5. Які праходзіць спакойна, без буйных праяў.

Ціхая радасць.

6. Які не вызначаецца хуткасцю, павольны, марудны.

Ціхая хада.

|| памянш.-ласк. ці́хенькі, -ая, -ае.

|| наз. ці́хасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ти́хонький разг. ці́хенькі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

памянша́льны, -ая, -ае.

1. Які служыць для памяншэння адлюстравання прадметаў.

Памяншальнае шкло.

2. У граматыцы: звязаны з утварэннем назоўнікаў і прыметнікаў, якія абазначаюць меншую велічыню прадмета або паменшаную ступень якасці, а таксама станоўчыя эмацыянальныя адносіны, напр.: дамок, яблычак, ціхенькі, добранькі. П. суфікс. Памяншальная форма прыметнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

mäus¦chenstill

a ціху́ткі, ці́хенькі

sich ~ verhálten* — не пі́кнуць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

людне́ць, ‑ее; незак.

Разм.

1. Станавіцца людным, мнагалюдным. І раптам гадзін у дванаццаць вуліца пачала скора люднець. Арабей. Двор, ціхенькі даволі, Бязлюдны ў час такі, Люднеў, люднеў паволі І стаў, як вір ракі. Калачынскі.

2. перан. Набываць якасці чалавечнасці, пачцівасці, ветлівасці. У лесе людзі дзічэюць, а ў людзях люднеюць. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)