ціско́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ціско́вы ціско́вая ціско́вае ціско́выя
Р. ціско́вага ціско́вай
ціско́вае		 ціско́вага ціско́вых
Д. ціско́ваму ціско́вай ціско́ваму ціско́вым
В. ціско́вы (неадуш.)
ціско́вага (адуш.)		 ціско́вую ціско́вае ціско́выя (неадуш.)
ціско́вых (адуш.)
Т. ціско́вым ціско́вай
ціско́ваю		 ціско́вым ціско́вымі
М. ціско́вым ціско́вай ціско́вым ціско́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ціско́вы тех. тиско́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ціско́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ціскоў. Цісковая шруба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ціскі́, -о́ў.

1. Прыстасаванне для заціску і трымання прадмета пры яго апрацоўцы.

2. перан. Тое, што пазбаўляе свабоды дзеяння, ставіць у цяжкае, бязвыхаднае становішча.

◊

Узяць у ціскі —

1) прыгнятаючы, поўнасцю падпарадкаваць сабе;

2) пра двухбаковы ахоп войск праціўніка.

|| прым. ціско́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тиско́вый техн. ціско́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пі́скаўка (піскыўка) ’пішчык, дудачка з саломы’ (Бяльк.). Ад словазлучэння з прыметнікам * цісковы (параўн. серб. пискав ’пісклявы’) у выніку намінацыі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)