цірава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. цірава́нне
Р. цірава́ння
Д. цірава́нню
В. цірава́нне
Т. цірава́ннем
М. цірава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цірава́нне ср., спец. тиро́вка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цірава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ціраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)