ці́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ці́нны |
ці́нная |
ці́ннае |
ці́нныя |
| Р. |
ці́ннага |
ці́ннай
ці́ннае |
ці́ннага |
ці́нных |
| Д. |
ці́ннаму |
ці́ннай |
ці́ннаму |
ці́нным |
| В. |
ці́нны
ці́ннага |
ці́нную |
ці́ннае |
ці́нныя
ці́нных |
| Т. |
ці́нным |
ці́ннай
ці́ннаю |
ці́нным |
ці́ннымі |
| М. |
ці́нным |
ці́ннай |
ці́нным |
ці́нных |
Крыніцы:
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ці́на, -ы, ж.
1. Зялёныя водарасці, якія плаваюць густой масай у стаячай і малапраточнай вадзе.
2. перан. Аб тым, што засмоктвае, аблытвае, пазбаўляе волі, свабоды дзеяння.
Ц. абывацельшчыны.
|| прым. ці́нны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)