цёця, -і, мн. -і, -яў, ж.

1. Зварот, галоўным чынам дзяцей, да дарослай жанчыны.

2. (з вялікай літары). Багіня ўрадлівасці і дабрабыту ў міфалогіі ўсходніх славян.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цё́ця

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. цё́ця цё́ці
Р. цё́ці цё́цяў
Д. цё́ці цё́цям
В. цё́цю цё́цяў
Т. цё́цяй
цё́цяю		 цё́цямі
М. цё́ці цё́цях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цёця ж. (при обращении главным образом детей ко взрослой женщине) тётя

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Цёця (міфал.) 11/109, 530

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

цёця, ‑і, ж.

1. Зварот, галоўным чынам дзяцей, да дарослай жанчыны. — Добры вечар, цёця Алена! — Галя жвава саскочыла з лаўкі, падбегла да Алены і радасна зашчабятала. Мележ.

2. Багіня ўрадлівасці і дабрабыту ў язычніцкай міфалогіі ўсходніх славян.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Цёця

т. 17, с. 111

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

цёця ж. (часцей ужываецца як кл. ф.) гл. цётка 1., 2.

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

auntie, aunty [ˈɑ:nti] п. infml цётачка, цёця

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

auntie, aunty

[ˈænti]

n., pl. aunties

цётачка, цёця f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

aunt [ɑ:nt] n.

1. цётка (бацькава або матчына сястра; жонка дзядзькі)

2. infml цёця, цётка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)