ця́ўканне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. ця́ўканне
Р. ця́ўкання
Д. ця́ўканню
В. ця́ўканне
Т. ця́ўканнем
М. ця́ўканні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ця́ўканне ср. тя́вканье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ця́ўканне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. цяўкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Аднойчы шчанюкі На двор прыбеглі, выпаўзшы з-пад маткі, Зірнулі ў розныя бакі І цяўканне ўзнялі. Корбан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ця́ўканне н. разм. Kläffen n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ця́ўкаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Адрывіста брахаць (пра сабаку, лісяня, шчаня).

Лісяня цяўкала, як сабака.

|| аднакр. ця́ўкнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. ця́ўканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

yap​1 [jæp] n.

1. брэх, га́ўканне, ця́ўканне

2. slang рот

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

тявканье га́ўканне, -ння ср., дзя́ўканне, -ння ср., ця́ўканне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Húndegekläff

n -es га́ўканне, цяўканне (сабакі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Gekläff

n -(e)s га́ўканне, цяўканне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)