цягу́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. цягу́чы цягу́чая цягу́чае цягу́чыя
Р. цягу́чага цягу́чай
цягу́чае		 цягу́чага цягу́чых
Д. цягу́чаму цягу́чай цягу́чаму цягу́чым
В. цягу́чы (неадуш.)
цягу́чага (адуш.)		 цягу́чую цягу́чае цягу́чыя (неадуш.)
цягу́чых (адуш.)
Т. цягу́чым цягу́чай
цягу́чаю		 цягу́чым цягу́чымі
М. цягу́чым цягу́чай цягу́чым цягу́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цягу́чы, -ая, -ае.

1. Здольны расцягвацца, падаўжацца, не абрываючыся, не ломячыся.

Цягучая рызіна.

2. Густы і клейкі, ліпкі.

Ц. клей.

3. перан. Працяглы, запаволены, марудлівы.

Цягучыя песні.

4. Тое, што і цягавіты.

|| наз. цягу́часць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цягу́чы прям., перен. тягу́чий;

ц. клей — тягу́чий клей;

ц. го́лас — тягу́чий го́лос

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цягу́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Які здольны расцягвацца, падаўжацца, не абрываючыся, не ломячыся. Цягучая рызіна.

2. Густы, клёпкі, ліпкі. У дзежках брага з хмелем, Цягучы мёд з вулля. Калачынскі.

3. перан. Працяглы, запаволены, марудлівы. Песні былі ягадныя, старадаўнія, доўгіядоўгія і цягучыя-цягучыя... Сачанка.

4. перан. Стамляюча доўгі, аднастайны. Мокры цягучы дзень нарэшце схіліўся к вечару. Кулакоўскі.

5. перан. Тое, што і цягавіты. [Марцін] паехаў на будаўніцтва і працаваў там чатыры месяцы. Працаваў так, што аж сам здзівіўся, які ён цягучы і дужы. Чарнышэвіч. Капаем мы [акоп], капаем удвух. Абодва цягучыя. І выкапалі мы ўжо метры два ў глыбіню. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цягу́чы

1. (пра вадкасць) díckflüssig, záhflüssig;

2. (пра металы) déhnbar, zähe;

3. (працяглы – песня і г. д.) gedéhnt, lánggezogen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

тягу́чий цягу́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вя́зкі, -ая, -ае.

1. Цягучы, клейкі.

Вязкае рэчыва.

2. Ліпкі, які засмоктвае, гразкі.

Вязкае балота.

|| наз. вя́зкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ciągliwy

цягучы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rozciągliwy

расцяжны; цягучы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

prolix [ˈprəʊlɪks] adj. fml ну́дны, цягу́чы; марко́тны; шматсло́ўны;

a prolix speech ну́дная прамо́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)