цюле́нь, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Воднае млекакормячае атрада ластаногіх.

2. перан. Пра непаваротлівага, нязграбнага чалавека (разм.).

|| прым. цюле́невы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Цюленевыя боты.

Ц. тлушч.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цюле́нь

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. цюле́нь цюле́ні
Р. цюле́ня цюле́няў
Д. цюле́ню цюле́ням
В. цюле́ня цюле́няў
Т. цюле́нем цюле́нямі
М. цюле́ні цюле́нях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

цюле́нь м., зоол. тюле́нь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цюле́нь, ‑я, м.

1. Воднае млекакормячае атрада ластаногіх.

2. Разм. Пра непаваротлівага, нязграбнага чалавека. — Люся да цябе першая падышла? — не тоячы цікавасці, выведвае Міця [у Плоткіна]. — Бо ты ж цюлень. Хіба ты на такое адважышся? Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цюле́нь

1. заал Róbbe f -, -n, Séehund m -(e)s, -e;

2. жарт (пра чалавека) Tölpel m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

seal​1 [si:l] n. zool. цюле́нь

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

тюле́нь

1. цюле́нь, -ня м.;

2. перен. цяльпу́к, род. цельпука́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адпы́рхвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Аддзімаючыся носам, ротам, адганяць ваду. [Чалавек] капаецца, нібы цюлень, у марской пене, спакойна, нават абыякава адпырхваецца ад салёнай вады. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Róbbe

f -, -n заал. цюле́нь

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

sea calf

фо́ка f., цюле́нь -я m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)